Kocham życie studenckie ♥
Po dwóch poprzednich, powiem poważnych wpisach, nastąpił czas napisać coś luźnego. Pisałam Wam już o tym jak trafiłam do Polski, jakie wrażenie sprawia ona na obcokrajowców. Następny mój post będzie o… akademikach 😀 Dom Studencki, czyli akademik, jest miejscem, gdzie integrują się wszyscy, nie zależnie od tego jakiej narodowości jesteś. Gdy student czuje się samotnie lub ma zły dzień, wystarczy po prostu wyjść na korytarz i powiedzieć: „Hej”. Wuala! Już masz nowego kolegę. W akademiku możesz poznać mnóstwo świetnych ludzi. To mogą być przyjaźnie na lata. Polecam szczególnie osobom nieśmiałym. Nie trzeba się martwić zagadywaniem, ludzie chętnie odzywają się pierwsi. 
Przytoczę Wam anegdotkę z początków mojego mieszkania w akademiku. Korzystając ze zbiorowej kuchni na korytarzu, do ugotowania spaghetti, nawiązałam krótką pogawędkę. Jakie było moje zdziwienie, gdy dwa albo trzy miesiące później znów spotkałam tę osobę i usłyszałam pytanie „Czy spaghetti smakowało?”. Takie rzeczy odbywają się tylko w Domach Studenckich. Dlatego imprezy są zjawiskiem częstym, ponieważ wszyscy ciągle się integrują. Opowiadać o wszystkich moich imprezach jest bez sensu, bo to zajęłoby mi cały dzień. Opowiem Wam o ostatniej. Niedawno moja ukochana współlokatorka Oksana, która również jest z pochodzenia Ukrainką, obchodziła urodziny. Postanowiłyśmy sobie że nie będziemy zapraszać dużo ludzi. Na początku imprezy było 5 osób, natomiast na końcu aż 15 xD Studenci to jest dziwny naród. Zapach imprezy czują z daleka. Impreza skończyła się o 6 rano. O 8:30 imprezowicze poszli na zajęcia. Życie studenckie jest wspaniałe 😀 
Macie naprawdę dobre jedzenie, szczególnie to na święta Wielkanocne i na święta Bożego Narodzenia. Adwent, Wieczór Wigilijny, Św. Szczepana, Sylwester, Marzanna, Niedziela Palmowa, Wielki Tydzień, Wielkanoc, Poniedziałek Wielkanocny, Wszystkich Świętych, Dzień Zaduszny, Andrzejki. Jak pięknie że Wasz kraj jest na tyle religijny i duchowny! Polecam wszystkim Polakom bardziej go doceniać. Polsko, jesteś spoko 😉
orepetycje, kolacja, sen. Z tych nudnych, rutynowych rzeczy składało się moje życie do czasu, z nowymi obyczajami oraz z nowym stylem życia. Nie mogę powiedzieć, że nie byłam szczęśliwa u siebie w domu – na Ukrainie. Tam się urodziłam, tam mieszkają moi najbliżsi, tam wszystko jest dla mnie ważne i bliskie mojemu sercu… Tam czuję się po prostu sobą. Pewnego dnia, gdy ukończyłam 16 lat, obudziłam się i zrozumiałam, że jest mi niezwykle „ciasno” na Ukrainie. „Świat stoi przede mną otworem! Dlaczego nie skorzystać z możliwości i nie zobaczyć go w nowym świetle?” – te pytania ciągle kręciły się w mojej głowie i nie dawały mi spokoju. W końcu, na początku grudnia 2015 roku, zdecydowałam się na to, żeby po maturze aplikować na studia w Polsce. Przyznam szczerze, że proces rekrutacji na uczelnię za granicą był bardzo stresujący… Od czasu do czasu, kiedy czułam ogromny stres, opadały mi siły i brakowało mi cierpliwości. Wydawało mi się, że nic z tego nie będzie i w momencie, gdy myślałam, że muszę się poddać – udało się! Dziś jestem studentką Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza na kierunku Dziennikarstwo i komunikacja społeczna.
